En toen werd ik stil.

De afgelopen jaren gaf ik mijn stem aan de ongevaccineerden – voor keuzevrijheid, tegen uitsluiting.

Via mijn goede vriend Frank de Graaf ontmoette ik Arno van Kessel. Een etentje bij hem thuis tijdens coronatijd stond volledig in het teken van één woord: rechtvaardigheid.

Arno sprak over het rechtzetten van wat krom is. Ik herkende zijn diepe verlangen naar verandering én zijn moed om zijn rol als man en vader te pakken.

Toen hij begon aan zijn rechtszaak, twijfelde ik geen moment om te helpen. Binnen no-time stond er een zaal vol mensen op de Veluwe die zijn plan aanhoorden en hem steunden.

Maar dat dit streven naar rechtvaardigheid zó heftig zou botsen met het systeem, had ik niet voorzien. Toen ik in Peru hoorde over het geweld waarmee zijn huis werd binnengevallen, werd het stil in mij.

Stil bij de gedachte aan zijn kinderen.
Stil bij de vraag welk risico wij als mensheid willen nemen om het grotere geheel te dienen.
Stil… maar ook dankbaar voor iedereen die nu zijn stem gebruikt om dit niet ongehoord te laten.

Met gezonde groet,
Frank
Ps: het bovenstaande is één van de vele redenen voor mij waarom ik samen met Mordechaï (Morry) ❌ Krispijn ben gestart met een nieuw initiatief: De Begrenzers. Wil je hiervan op de hoogte blijven? Meld je dan zeker aan via deze pagina: https://lnkd.in/dkEeuVJR