Naar wiens pijpen dansen leerkrachten eigenlijk?
Afgelopen week deelde ik een bericht over het inschrijven van je kind op school onder eigen voorwaarden: Het deed, zoals het hoort met een nieuw idee, nogal wat stof opwaaien. Eén van de reacties was letterlijk: ik heb dan wel wat beters te doen dan naar alle verschillende pijpen van de diverse ouders te dansen. Ik ging hier direct op aan en dacht als je niet wil luisteren naar de wensen van ouders. De ouders, die in feite jouw klant zijn. Naar wiens wensen wil je dan wel luisteren? Het antwoord op deze vraag ligt verscholen in het prachtige boek (echt een aanrader) van Philip Bakker genaamd In School we Trust https://lnkd.in/exh3TYPH. Geschreven in een periode van 9 jaar gebaseerd op het bestuderen van 20.000 pagina's onderwijsliteratuur. Met een heldere onderbouwing legt Philip de lezer precies uit naar wiens pijpen leerkrachten, scholen en schoolbesturen (onbewust) dansen. En de waarheid, die dan aan het licht komt is pijnlijk. Pijnlijk voor al die ouders, die willen dat het schoolsysteem hun kind ziet. Want leerkrachten hebben, zonder daar vaak bewust van te zijn, te dansen naar de pijpen van hele andere organisaties (zie afbeelding). Het is in alle opzichten de olifant in het klaslokaal. Leerkrachten en schoolbesturen laten zich onbewust dwingen om teveel naar boven te kijken waardoor er veel te weinig tijd is om naar beneden te kijken, daar waar het kind staat. Dus waar leerkrachten nu lastige ouders zien, daar zie ik ouders die leerkrachten in vele vormen helpen om meer naar de unieke scheppingskwaliteiten en intrinsieke motivatie van elk kind te kijken. Deze zogenaamde lastige ouders zijn dus ook helemaal niet de vechtgenoot van leerkrachten. Deze zogenaamde lastige ouders willen in essentie niets anders dan elke bezielde leerkracht, het best in elk kind naar boven halen. Het inschrijven van je kind onder eigen voorwaarden is natuurlijk één van de vele praktische tips om te zorgen dat je kind niet ziek wordt van het huidige onderwijssysteem.
